Ayrılıklar ne kadar acı oluyorr... İçim hala buruk... Yazıyı yazmaya başladığımda yine gözlerim doluyor... Neden bu kadar etkilendimm, ben bu kadar duygusal mıydım ya??... Bugün Jessymden ayrılmak çok zor geldiii.. Vedalaşmak bile istemedim... 2 sokak ötemde olan ne zaman arasam bulabileceğim dostum artık daha uzaklara yeni bir yaşam kurmaya gidiyor... Yine bir ayrılık daha ve yine ayrılmadan önce kurulan avutucu sözlerr... Hepimizin içinden geçenleri biliyordum.. Aramıza mesafeler girsede bu söylenen avutucu sözler gerçekleşecek miydi acaba diyorduk içimizden...Mezuniyette duygulanmam bu yüzdendi.. En yakınımda olan Lariiime Belkide ne olacagını bilmemden bu kadar duygulanıyorummm demiştim.. Liseden sonra üniversite de de bir ayrılık.. Ama bu seferki daha farklı en yakınımdakiler başka şehirlere gidiyor.. Bu sefer izin vermeyeceğim .. Araya cok uzun zaman girse de ben yine aynı Sylvia olacagım ve dostlugumuzdan hicbir şey eksilmemesi için uğraşacağım... (İpekimmm sendende vedalaştık; ama bana söz verdin İstanbulda kalacagına... 2 ay sonra yine birbirimizle didişeceğiz=9)

Her anı defterime baktığımda herhalde gözlerim dolacak. Hep derlerdi ,en güzel yıllarını üniversite yılların diyee , gerçekten de en güzel zamanlarımı geçirdim....

Bugün bir daha anladımm. Dostluklar çok değerli.. Yanınızdaki size güç katan dostlarınızın da uzaklaşması bir o kadar üzücü.... ve bende üzgünümmm şu an...